Γεια σου Φανφάρα φαφλατά...

Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει….

Φαρμάκι έχω στην ψυχή
φέρνει μαυρίλα θολερή στα στήθια μου
νύχτα αξημέρωτη ξανά
με το πιοτό της με κερνά εβίβα μου
σκοτάδι πίνω για πιοτό πω πω πω πω...
ντέφι της λύσσας μου κρατώ πω πω πω πω...
και το μυαλό μου είναι θολό πω πω πω πω...
Τρέλα τρέλα...
και το μυαλό σου είναι θολό
και το δικό της πιο λειψό
σας εθολώσαν τα λεφτά
γεια σου Φανφάρα φαφλατά...

Σε μια τοποθέτηση παρωδίας, ψεύδους και υποκρισίας  ο Παυλής επιβεβαίωσε την ανυπαρξία του αφού η πόλη βρίσκεται και πάλι στο σημείο μηδέν!!!